Το Σπίτι της Μαριώς, Καλάβρυτα.

Είναι κάποια μαγαζιά, τα οποία από τη γέννηση του blog και μετά, τώρα που χωθήκαμε βαθιά στο χώρο της γαστρονομίας (λέμε τώρα!), μας έχουν κάνει τρομερή εντύπωση για τον εξής απλό λόγο. Δεν βρίσκονται σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο, αντίθετα είναι χωμένα σε κάποια επαρχιακή πόλη-χωριό αλλά όσο τα παρακολουθείς στα social και τα σχετικά, τόσο αναρωτιέσαι "Ρε μάγκα, σίγουρα βρίσκεσαι Καλάβρυτα ή μας κάνεις πλάκα?". Κάπως έτσι ξεκίνησε και η επικοινωνία με τον σεφ του μαγαζιού, αφού οι φωτογραφίες που βλέπαμε σίγουρα δε παρέπεμπαν σε επαρχιακή ταβέρνα. Νο 1 στην περιοχή στο TripAdvisor και έχουμε ξαναπεί ότι χωρίς φωτιά καπνός δεν υπάρχει, οπότε η πρώτη χειμερινή εξόρμηση αναγκαστικά ξεκίνησε από εδώ.

Ο σεφ-μάγος Γιώργος Μανίκας και η σύζυγος Μαρία ευγενέστατοι, εξυπηρετικοί χωρίς αυτό το επιτηδευμένο χιούμορ που συναντάς σε πολλά δήθεν επαρχιακά οικογενειακά ταβερνεία και σε κάνει να μπουχτίζεις με τα χωρατά του μάγειρα! Και από εκεί και πέρα ξεκινάνε όλες οι εκπλήξεις που έχουν κάνει το μαγαζί γνωστό σε όλη την γύρω περιοχή. Κατ' αρχάς έχε ΑΠΟΛΥΤΗ εμπιστοσύνη σε ό,τι σου προτείνει ο κυρ-Γιώργος. Ακόμη και αυτά που αρχικά απορρίψαμε, παρά τις επίμονες προσπάθειες του σεφ, τελικά τα παραγγείλαμε προς το τέλος. Κοινώς φάγαμε ΟΛΟΝ τον κατάλογο. Η κουζίνα άκρως Ελληνική με πειραγμένες πινελιές όσο χρειάζεται για εντυπωσιακά και πρωτότυπα πιάτα.

Ξεκινήσαμε από την ομώνυμη (ή κάπως έτσι τέλος πάντων!) εξαιρετική σαλάτα , πήραμε τη φάβα , το ντόπιο σαγανάκι και την γκουρμεδιάρικη κολοκυθόσουπα (με πολλά κουτάλια!), έτσι για να νοιώσουμε λίγο μεγαλοαστοί!! Όλα όπως κατάλαβες πεντανόστιμα. Ιδιαίτερη όμως μνεία στα μανιτάρια για τα οποία φημίζεται το μαγαζί και στην παντζαροσαλάτα που σε γεύση και παρουσίαση (plating στο χωριό μου) βάζει κάτω πολλά μαγαζιά αστέρων της πρωτεύουσας. Σπετζοφάι καυτερό-τούμπανο (ήθελε μια προειδοποίηση!) και λουκάνικο εξίσου. Ακόμη και τα μακαρόνια-βίδες με κιμά που διαλέξαμε για τα μικρά, είχαν αυτό το κάτι που ξεχώριζε.

Καιρός όμως να ξεκινήσει η πραγματική μάχη! Μια μερίδα μπιφτέκι, με μαεστρική παρουσίαση δεν έτυχε ζεστής υποδοχής από τον γυναικείο πληθυσμό, που ήθελε μια ξεκάθαρη γεύση κιμά χωρίς σάλτσες, καλαμπόκια και dressings (πάλι ορολογία απ'το χωριό μου!). Δεν επηρέασε σε τίποτα όμως τα στομάχια μας, όπου κατέληξε μετά την γυναικεία απογοήτευση. Αρνάκι με τηγανητές πατάτες ΛΟΥΚΟΥΜΙ, αγριογούρουνο με φακές σαλάτα ΑΠΙΘΑΝΟ (και μη σε μπερδεύουν τα περίεργα παντρέματα των γεύσεων), κοντοσούβλι στο οποίο καταλήξαμε στο τέλος και αμέσως καταλάβαμε την επιμονή του σεφ να το παραγγείλουμε και ένα κιλό αρνίσια παϊδάκια μπουκιά και συγχώριο!! Το θέμα όπως μπορείς να δεις και από τις χορταστικές φωτογραφίες δεν είναι μόνο οι γεύσεις, αλλά όλο το concept της παρουσίασης των πιάτων (άντε πάλι αυτό το plating), που όπως βλέπεις δίνουν άλλη νότα και ενισχύουν οπτικά τα ούτως ή άλλως νόστιμα πιάτα. Όλα αυτά τα καλά, άφθονο καλό χύμα κρασί, αναψυκτικά, σόδες και ένα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ γλυκό για κέρασμα ανήλθαν στα 55€ η οικογένεια!

Συνοψίζοντας, κάναμε ένα από τα καλύτερα γεύματα στην ιστορία όχι μόνο των masaboukes παρέα αλλά και του καθενός ξεχωριστά. Φάγαμε έναν σκασμό φαΐ, γκουρμερδιάρικης και συγχρόνως χωριάτικης κουζίνας με ντόπια κυρίως προϊόντα (κ μπράβο στον σεφ που στηρίζει με μένος την τοπική παραγωγή), σε τιμές επαρχίας (αν και αδόκιμος ο όρος, εν τούτοις καταλαβαίνεις τί εννοώ).

Δεν έχει κάτι άλλο, απλά αν δεν φας εδώ στην τριήμερη έξοδό σου στα Καλάβρυτα γύρνα πίσω όσο προλαβαίνεις. Μη σου το παίζουν έξυπνοι οι άλλοι που έχουν έρθει! Εγώ σου τα 'πα!