Ο Θανάσης, Μαγούλα

    Για το φαγητό στα Δυτικά έχουμε ξαναμιλήσει. Μπορούμε να πούμε ότι έχουμε εντρυφήσει σε ό,τι αφορά στις γαστρονομικές επιλογές για κάθε γούστο από το Δαφνί και κείθε! Ασπρόπυργος, Ελευσίνα, Μάνδρα, Μαγούλα προσφέρουν πλήθος επιλογών για ολοήμερα απλώματα και ημερήσιες εκδρομές με γεμάτα ντεπόζιτα! Για πιο ψαγμένους και ανήσυχους υπάρχουν τα Δερβενοχώρια, τα Βίλλια και τσούκου τσούκου έφτασες Θήβα για γουρουνοπούλα!

    Κάποια μαγαζιά όμως, ακόμη και για εσένα που ακούς Δερβενοχώρια και πιστεύεις ότι είναι υψώματα κρυμμένα κάπου στην Πελοπόννησο από την επανάσταση του '21, αποτελούν σταθερή αξία και εγγύηση για κάθε ανειδίκευτο επί Δυτικών προαστίων εκκολαπτόμενο μασαμπούκα!

Για τον Θανάση στην Μαγούλα έχουμε ξαναμιλήσει, δες και παλιότερες αναρτήσεις

(http://masaboukes.blogspot.gr/2017/04/blog-post_26.html), και όχι δεν ξαναπήγαμε για να τσεκάρουμε αν άλλαξε κάτι! Το παϊδάκι του ήταν όπως πάντα θεϊκό. Είτε διαλέξεις αρνίσιο γάλακτος στα 26€ το κιλό, είτε προβατίνας στα 20€ το κιλό για τους πιο μυημένους ουρανίσκους. Αν η προβατίνα σε παϊδάκι σου πέφτει βαριά στο στόμα κ την μύτη, δοκίμασέ την σε φιλέτο μπούτι στη σχάρα στην ίδια τιμή, στο οποίο ο Θανάσης και ο Θανάσης (πρωτοξάδερφα τα αφεντικά, αφού!) είναι μεγάλα μαστόρια. Τώρα θα μου πεις τί κόλλημα είναι αυτό που τρώω με τις τιμές! Αφού σε ξέρω! Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το blog ξεκίνησε κυρίως με σκοπό την αναζήτηση του ιδανικού value for money. Εξάλλου, λεφτά για πέταμα δεν υπάρχουν και αν μπορείς να φας κάτι καλό με κάποιο λογικό τίμημα γιατί το ίδιο ποιοτικώς κάπου αλλού να σου κοστίζει δυο μηνιάτικα; Είναι και το γεγονός ότι δεν ανέχομαι την κοροϊδία. Και εξηγούμαι τί εννοώ: Επειδή προσωπικά θεωρώ το παϊδάκι το βασιλιά της σχάρας το έχω φάει σχεδόν παντού. Στην Σταμάτα το έχω χρυσοπληρώσει 36€/κιλό και είπα τότε παλιά "κάποιο λάθος θα 'γινε". Αμ δε! Πάω Πεντέλη (βλέπε ξανά παλιότερη ανάρτηση) και σκάω πάλι τα ίδια λεφτά στο κιλό. Στη Χασιά την κρεατομάνα μέσο όρο 34€ το κιλό και πάει λέγοντας. 

    WTF!!! Και μην ακούσω από κανέναν τη γνωστή καραμέλα περί ποιότητας γιατί ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ δεν παίζει με την καμία. Σου δίνω το λόγο μου, το ίδιο πρόβατο που σφάζουν στα Δυτικά το ίδιο σφάζουν και στα Ανατολικά-Βόρεια. Απλά είναι λες και τσουλώντας το προς κάποιες περιοχές παίρνει λίγο τα πάνω του σαν χαρακτήρας και τσιμπάει η τιμή του!! Τέλος πάντων, μεγάλη κουβέντα ανοίγεται και θα ξεχάσω το κυρίως θέμα. 

    Ο κύριος λόγος λοιπόν που ξαναπήγαμε στον Θανάση, ήταν η προτροπή φίλων να δοκιμάσουμε και το φιλέτο μοσχάρι. Εγώ ξέρεις, έχω ξαναπεί πως αγελάδα δεν πλησίαζα ούτε στα δυο μέτρα. Μη βλέπεις που τώρα μασαμπουκιάζουμε τα πάντα! Κάτι όμως που οι επιταγές της σήμερον στρέφονται προς την μοσχαροφαγία, κάτι ο Θανάσης που σε γεμίζει το μάτι, κάτι η περιέργεια για νέους γευστικούς ορίζοντες, δοκίμασα... Έχω να σου πω λοιπόν ότι τέτοιο πράγμα σίγουρα δεν έχω ξαναφάει! Και ναι, θα ξαναμιλήσω για το κόστος! Έχω σκάσει 45€ για να απολαύσω μια ομολογουμένως καλή ribeye των 700gr, για black angus T-bone μισού κιλού έκλαψα 30€ (κακοψημένη), αλλά τέτοιο μοσχαρίσιο φιλέτο με 35€ το κιλό δε νομίζω να παίζει πουθενά εντός Αττικής. Καλοί και οι κουστουμάτοι σεφ με τα θερμόμετρα για το ιδανικό ψήσιμο, καλό το dry aged μοσχάρι Αργεντινής που το πληρώνεις χρυσάφι αλλά αν ο ψήστης είναι χρόνια μάστορας και μιλάει στο κρέας όταν το προμηθεύεται, τότε μπορεί να κάνει θαύματα!

    Για τιμές μην τα ξαναλέμε. Ό,τι και παλιότερα. Σκας, μεθάς, 45€ η οικογένεια. Ταρίφα. Με λουκουμάδες κέρασμα στο τέλος και με μόνη ένσταση την υπερβολική κάπνα στη σάλα. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να γίνουμε Ευρωπαίοι (τουλάχιστον στο θέμα αυτό!).