Μαγατζές, Ελευσίνα

Η άποψή μου για τα "μεζεδοπωλεία" ήταν γενικά και αρχικά αρνητική. Μέχρι μία παλιότερη επίσκεψή μου στο μαγαζί, που με έκανε να αναθεωρήσω όπως σχολίασα σχετικά στο TripAdvisor. Όταν μια κοσμοθεωρία σου λοιπόν γκρεμίζεται χρειάζεται μια επανάληψη για επιβεβαίωση! 

Η λογική έλεγε το εξής. Ποιος ο λόγος να παιδεύεσαι με τα τζίντζιρι και μίντζιρι που σου πασάρουν ως "μεζέδες" σε τιμές συνήθως μερίδας, σε πιατάκια μινιόν με παιδικά πιρούνια! Ακούστηκε βασανιστήριο και μόνο που το έγραψα! Εξάλλου, αν υπάρχει ορισμός ενός τίμιου μεζεδοπωλείου σίγουρα μέχρι την γνωριμία μου με τον Μαγατζέ δεν τον είχα εντοπίσει. Ας μπούμε στο ζουμί λοιπόν και τέρμα οι αερολογίες.

Στην καρδιά της κεντρικής πλατείας Ελευσίνας, γωνιακά και στριμωγμένα βρίσκεται ένα γνήσιο μεζεδοπωλείο κρητικής (κυρίως) κουζίνας. Σίγουρα ο χώρος δε σε κερδίζει με την πρώτη, εσωτερικά είναι μικρός (5-6 τραπέζια) και γύρω γύρω γωνία κλασικές σόμπες με κλεισμένα παραβάν-νάυλον. Για να μην κρυβόμαστε πίσω απ'το δάχτυλό μας, το αντίπαλο δέος βρίσκεται δέκα μέτρα παραπέρα, στην άλλη γωνία,  ακούει στο όνομα "Καπάκι", πλασάρεται επίσης ως καφέ-μεζεδοπωλείο, με επιβλητικό μέγεθος, ιδιαίτερη διαρρύθμιση και ιδιωτική παιδική χαρά!! Για να επιζήσεις λοιπόν με τέτοιες συνθήκες, σύμφωνα με την πανάρχαια δαρβινική θεωρία, πρέπει να αναπτύξεις ιδιαίτερες δεξιοτεχνίες και έτσι ο Μαγατζές έριξε το βάρος στην ποιοτικότερη και ειδικού προσανατολισμού κουζίνα και σίγουρα στο πιο δυνατό value for money και κατά τη γνώμη μου κέρδισε το στοίχημα!!

Ό, τι και να δοκιμάσαμε ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Απάκι γνήσιο και σωστά σερβιρισμένο-ταιριασμένο, λουκάνικο γεμιστό, μπριζόλα καπνιστή χοιρινή (που ήταν και η μόνη που ξέφευγε το 5€ λόγω μεγέθους κυρίως), τηγανιά χοιρινή (ισάξια της μάνας μου!), σφακιανή πίτα με μέλι (πεντανόστιμη αν και δε πολυγουστάρω τα μέλια στα τυριά μου), ομελέτα με απάκι (ΤΟΥΜΠΑΝΟ), φάβα και κάποια ακόμη που λόγω του άφθονου τσίπουρου μου διέφυγαν στην πορεία! Η προσωρινή αδυναμία κεράσματος γλυκού στο τέλος (απαραίτητη προϋπόθεση τελικής θετικής εντύπωσης) ξεπεράστηκε διπλωματικά απ΄το μαγαζί με κέρασμα πιάτου και τσίπουρου. Γενικά, τρεις άντρες δώσαμε από 23€, σκάσαμε στο φαΐ και κάναμε τα οχταράκια μας στην επιστροφή για το σπίτι. 

Κάπως έτσι λοιπόν, καταρρίφθηκε η θεωρία μου περί μεζέδων, τουλάχιστον στην απρόσωπη και αχανή πρωτεύουσα (ναι, στην επαρχία είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα!) και αν θες πραγματικά να μασαμπουκιάσεις-μεθύσεις σε τίμιο μεζεδοπωλείο, μπορείς χωρίς να ξοδέψεις μία περιουσία. Εφόσον οι τιμές είναι αυτές που πρέπει να είναι, τα παίρνεις όλα διπλά από την αρχή και έχεις το στομάχι σου ήσυχο!!

Η μόνη και διαχρονική ένστασή μας έχει να κάνει με τη ρημάδα την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου που έχει πάει περίπατο στο Ελλάντα, αν και το μαγαζί θα μπορούσε να προσφέρει άπλωμα στους άκαπνους εντός και στα φουγάρα στα τραπέζια στον εξωτερικά διαμορφωμένο χώρο. 

Εννιαράκι χαλαρό λοιπόν για βαθμολογία και Masaboukes approved όπως λέει και ο αγγλομαθής συνblogger Σάκης Κ. aka Sindar.