Ελευσίνας...μυστήρια!!

Γνώρισα τις προάλλες κάτι Ολλανδούς  τουρίστες, που το' χαν λέει όνειρο ζωής να επισκεφθούν Ακρόπολη, Δελφούς, Ολυμπία και Ελευσίνα! Προφανώς για χίλιους δυο λόγους διαφορετικούς από εκεί που πάει το δικό μου το μυαλό (τσιμπούσια-τραπεζώματα-κοψίδια!), αλλά για μισό λεπτό ρε παιδιά..ΠΟΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑ?! Τη δικιά μας; Αυτή μετά τον Ασπρόπυργο με τις ψαροταβέρνες στην παραλία (δεξιά από τα κομάντο της ΣΧΑΛ) και πριν τη Μάνδρα με τα παϊδάκια προβατίνας για φουλ χοληστερίνη στην πλατεία;; Μάλλον για την ίδια μιλάμε! Βουρρ για δυτικά λοιπόν...

  Φθάνοντας Ελευσίνα και από την πρώτη κιόλας γύρα στην πόλη, καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μεγάλη αναλογία μαγαζιών εστίασης σε σχέση με τον πληθυσμό της. Προφανώς οι άνθρωποι εδώ το ρίχνουν λίγο παραπάνω έξω! Το μέρος πάντως που κυριαρχεί σε ό,τι θες να κάνεις (εκτός του κεντρικού δρόμου για ψώνια) είναι σίγουρα ο πεζόδρομος. Ξεκινάει από ψηλά (την πλατεία Ηρώων) και καταλήγει μέχρι κάτω στη θάλασσα. Η μεγάλη μαγκιά του Δήμου πάντως είναι ότι όλο αυτό εκτείνεται παράλληλα με τον αρχαιολογικό χώρο (μάλλον αυτό θα εννοούσαν οι Ολλανδοί!), οπότε η βόλτα σου αποκτά ειδυλλιακό χαρακτήρα. Ξέρεις τώρα, αρχαίο φυσικό κάλλος, θετικά ενεργειακά πεδία και άλλα τέτοια! Για περισσότερα βλέπε wikipedia, εδώ μιλάμε μόνο για μάσα!

Δε συναντάς συχνά τα παραπάνω στην Αθήνα κυρίως σε συνδυασμό με τελική ματιά στο Σαρωνικό. Στον πεζόδρομο θα βρεις όλα όσα θες για μια ημερήσια εκδρομή για όλα τα γούστα. Τσιπουράδικα, μεζεδοπωλεία, ψητοπωλεία, κλασικές ταβέρνες, ιταλική και κρητική κουζίνα, ψαροταβέρνες, καφέ, creperie, παγωτατζίδικα κ.α. Το στοιχείο μου δηλαδή καθώς προτιμώ ένα ολοήμερο ''άπλωμα'' παρά ένα στεγνό δίωρο τσιμπούσι σε συνοικιακή ταβέρνα. Να με συμπαθάνε τα γύρω μαγαζιά αλλά η καρδιά της πόλης χτυπάει γύρω από τα αρχαία της ή κοντά στην θάλασσα! Για να μην το κουράζουμε όμως, κριτικές μασαμπουκιασμάτων...οσονούπω!!