Gorillas restaurant, Τολό

   Αυτό που έμαθα στα τόσα χρόνια ζωής στην πρωτεύουσα, είναι πως ένα από τα δυνατά φετίχ του Αθηναίου αποτελεί και η ημερήσια απόδραση στο Ναύπλιο. Πρόσεξε όμως! Όχι ΣουΚου στο Ναύπλιο (προς Θεού, έχουμε και δουλειές!), αλλά η ανούσια διαδρομή 300 και βάλε χιλιομέτρων για μια απλή βόλτα (για χιλιοστή φορά!), ένα παγωτό, ένα γρήγορο μασαμπούκιασμα κ πάλι πίσω! Προσωπικά, αν είναι να το κάνω, πάντα διανυκτερεύω, έλα όμως που αυτή τη φορά με τουμπάρανε κ έπεσα στην παγίδα (από όλες τις απόψεις όπως θα καταλάβεις).

Αφού λοιπόν μπεις και συ σ'αυτό το τριπάκι, περάσεις από καμιά κατοσταριά παγωτατζίδικα, κομπολογάδικα και κάθε λογής ταβερνοεστιατόρια, θα αποφασίσεις να την κάνεις πιο έξω για φαΐ. Μη ξεχνάς πως είσαι Αθηναίος και θέλεις σε μισή μέρα να χωρέσεις όλα όσα θα μπορούσες πολύ χαλαρά να κάνεις σε όλο το Σαββατοκύριακο!

Το πιο γνωστό "θέρετρο" κοντά στο γραφικό Ναύπλιο είναι το παραθαλάσσιο Τολό. Επιλογή κυρίως για τις πρώτες βουτιές του καλοκαιριού, ιδίως με παιδιά (ρηχά, καθαρά και ζεστά νερά), εμείς όμως το επιλέξαμε για φαγητό (μέγα λάθος!).

Οι επιλογές κάμποσες, για όλα τα γούστα είτε με την άμμο στα πόδια σου είτε πιο ψηλά, πάνω από τον κεντρικό δρόμο που διασχίζει το χωριό. Εγώ όμως, αν το κατάλαβες, θα σου πω πού να ΜΗΝ φας! Στο συγκεκριμένο μαγαζί, είχαμε πάει και παλιότερα και μείναμε γενικά ευχαριστημένοι. Πάνω κυριολεκτικά στην αμμουδιά, πρώτο στη σειρά μετά τη στροφή του κεντρικού (για όσους ξέρουν), δίπλα στην ομώνυμη καφετέρια-μπαρ. Επειδή λυσσάξαμε από την πείνα και μετά από ειλικρινείς διαβεβαιώσεις του Ροδίτη σερβιτόρου, είπαμε να δοκιμάσουμε κρεατικά (πρωτότυπο ε;). Κυρίως μερίδες από ψητά στα 8€. Λογική τιμή θα πεις (Ναύπλιο, θάλασσα κτλ.). Μόλις όμως ήρθε η χωριάτικη την ψιλιαστήκαμε τη δουλειά! Μια χούφτα στεγνή αγγουροντομάτα (εντάξει, λίγο κρεμμυδάκι με πιπεριά) με μισοτριμμένη φέτα για να σε ξεγελάσει η ποσότητά της. Μάλλον μας περάσαν για ερασιτέχνες! Κάτι μανιτάρια γεμιστά, αδιάφορα σε εμφάνιση αλλά και γεύση. Σπαγγέτι μπολονέζ που έσωσε κάπως την κατάσταση και χορτάσαν τα μικρά, αλλά η συνέχεια με τα ψητά τραγική. Μερίδα σουβλάκι (ή καλαμάκι, αν προτιμάς) χοιρινό και κοτόπουλο κάτω του μετρίου κυρίως λόγω της προχειροδουλειάς στο σερβίρισμα αλλά και της ποσότητας του κρέατος. Ψαρονέφρι, γευστικό βατερλώ και για τα 11 ευρώ του και για την σκληρή και άνοστη υφή του. Μόνο τα κεμπάπ άξιζαν το τραπέζωμα, που αν το ξέραμε απ' την αρχή θα παίρναμε 7 μερίδες να τουμπανιάσουμε!

Το συνολικό πακέτο ξέφυγε λίγο από τα 50€ ανά οικογένεια, χωρίς μεθύσι και ξεκούμπωμα τζιν, που αποτελούν όπως έχουμε ξαναπεί απαραίτητη και ικανή προϋπόθεση για να προτείνω μασαμπουκομάγαζο. Το χειρότερο όμως όλων ήταν η αίσθηση της προχειρότητας που ξεκινούσε από το μαγείρεμα στην κουζίνα, συνεχιζόταν στα πιάτα των μερίδων που θύμιζαν παρακμιακό ταβερνείο σε έρημο χωριό και ολοκληρωνόταν με την τελική γεύση που δυστυχώς έδενε με όλα τα παραπάνω. 

Για κέρασμα ούτε λόγος, χωρίς πολλά πολλά πληρώνεις και γειά σας. Γενικά πληρώνεις πολύ ακριβά τη θάλασσα και την άγνοια για το τί παίζει από φαΐ στο Τολό. Τώρα όμως ξέρεις. Ας μην είναι αυτή η πρώτη σου επιλογή...